Φύτευση οξιάς - Τύποι οξιών για το τοπίο

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | blomfield@almanacfarmer.com. Τελευταία τροποποίηση: 2025-01-22 15:31

Αν έχετε μια μεγάλη ιδιοκτησία που χρειάζεται λίγη σκιά, σκεφτείτε να καλλιεργήσετε οξιές. Η αμερικανική οξιά (Fagus grandifolia) είναι ένα μεγαλόπρεπο δέντρο που προκαλεί μεγάλη εντύπωση όταν καλλιεργείται μεμονωμένα σε ανοιχτό χώρο ή όταν χρησιμοποιείται για να στρώσει δρόμους σε μεγάλα κτήματα. Ωστόσο, μην προσπαθήσετε να καλλιεργήσετε οξιές σε αστικό περιβάλλον. Τα κλαδιά σε αυτό το τεράστιο δέντρο εκτείνονται χαμηλά στον κορμό, δημιουργώντας εμπόδιο στους πεζούς και η πυκνή σκιά καθιστά σχεδόν αδύνατο να αναπτυχθεί οτιδήποτε κάτω από το δέντρο.

Αναγνώριση δέντρου οξιάς

Είναι εύκολο να αναγνωρίσεις μια οξιά από τον λείο, γκρίζο φλοιό της, τον οποίο το δέντρο διατηρεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Σε σκιερές τοποθεσίες, οι οξιές έχουν έναν τεράστιο, ίσιο κορμό που φτάνει στα ύψη σε ύψος 80 ποδιών (24 μ.) ή περισσότερο. Η κορώνα παραμένει μικρή αλλά πυκνή στη σκιά. Τα δέντρα είναι πιο κοντά στον ήλιο, αλλά αναπτύσσουν μια μεγάλη, απλωμένη κορώνα.

Τα φύλλα δέντρων οξιάς έχουν μήκος περίπου 6 ίντσες (15 εκ.) και πλάτος 2 ½ ίντσες (6 εκ.) με άκρες πριονιού και πολλές πλευρικές φλέβες. Τα λουλούδια γενικά περνούν απαρατήρητα. Μικρά, κίτρινα αρσενικά άνθη ανθίζουν σε στρογγυλές συστάδες κατά μήκος των κλαδιών και μικροσκοπικά, κόκκινα θηλυκά λουλούδια ανθίζουν στις άκρες των κλαδιών στις αρχές της άνοιξης. Μετά την επικονίαση, τα θηλυκά άνθη δίνουν τη θέση τους στην εδώδιμη οξιάξηρούς καρπούς, τους οποίους απολαμβάνουν πολλά μικρά θηλαστικά και πουλιά.

Η αμερικανική οξιά είναι η ποικιλία που παρατηρείται συνήθως στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και υπάρχουν διάφοροι τύποι δέντρων οξιάς που βρίσκονται σε όλη την Ευρώπη και την Ασία. Το αμερικανικό γαύρο (Carpinus caroliniana) ονομάζεται μερικές φορές μπλε οξιά, αλλά είναι ένα άσχετο είδος μικρού δέντρου ή θάμνου.

Οξυάδενδροφύτευση

Φυτέψτε δέντρα οξιάς σε καλό, πλούσιο, όξινο έδαφος που δεν είναι συμπιεσμένο. Του αρέσει το υγρό, καλά στραγγιζόμενο έδαφος. Η πυκνή κορώνα απλώνεται 40 έως 60 πόδια (12-18 μ.) κατά την ωριμότητα, οπότε δώστε της άφθονο χώρο. Οι οξιές ζουν από 200 έως 300 χρόνια, γι' αυτό επιλέξτε την τοποθεσία προσεκτικά.

Σκαλίστε την τρύπα φύτευσης δύο έως τρεις φορές πιο φαρδιά από τη ρίζα για να χαλαρώσετε το έδαφος γύρω από την περιοχή φύτευσης. Αυτό ενθαρρύνει τις ρίζες να εξαπλωθούν στο περιβάλλον έδαφος αντί να μένουν στην τρύπα. Εάν το έδαφος δεν είναι ιδιαίτερα πλούσιο, προσθέστε μερικά φτυάρια γεμάτα κομπόστ στη βρωμιά. Μην προσθέσετε άλλες τροποποιήσεις κατά τη φύτευση.

Φροντίδα για οξιές

Οι νεοφυτεμένες οξιές χρειάζονται άφθονη υγρασία, γι' αυτό ποτίστε τις κάθε εβδομάδα χωρίς βροχή. Τα ώριμα δέντρα αντέχουν σε μέτρια ξηρασία, αλλά θα τα καταφέρουν καλύτερα με ένα καλό μούσκεμα όταν μείνετε ένα μήνα ή περισσότερο χωρίς βροχή. Απλώστε ένα στρώμα σάπια φύλλα 2 ή 3 ιντσών (5-8 εκ.) πάνω από τη ζώνη ρίζας των νεαρών δέντρων για να βοηθήσετε το έδαφος να διατηρήσει την υγρασία. Μόλις αναπτυχθεί το πυκνό στέμμα, το σάπια φύλλα δεν είναι πλέον απαραίτητο, αλλά διατηρεί το γυμνό έδαφος γύρω από το δέντρο να φαίνεται καθαρό.

Οι οξιές χρειάζονται τακτική λίπανση. Απλώστε το λίπασμα πάνω από τοζώνη ρίζας και μετά ποτίστε το. Χρησιμοποιήστε λίπασμα 10-10-10 για κάθε 100 τετραγωνικά πόδια (9 τ.μ.) της ζώνης ρίζας. Η ζώνη της ρίζας εκτείνεται κατά ένα πόδι (31 εκ.) ή περισσότερο πέρα από τον θόλο του δέντρου.