DIY Φυτική Βαφή Indigo – Πώς φτιάχνεις Βαφή με Φυτά Indigo

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2025-01-22 15:31

Το μπλε τζιν που φοράτε σήμερα είναι πιθανότατα χρωματισμένο με συνθετική βαφή, αλλά αυτό δεν ίσχυε πάντα. Σε αντίθεση με άλλα χρώματα που μπορούσαν εύκολα να αποκτηθούν χρησιμοποιώντας φλοιό, μούρα και παρόμοια, το μπλε παρέμεινε ένα δύσκολο χρώμα στην αναδημιουργία - μέχρι που ανακαλύφθηκε ότι η βαφή μπορούσε να γίνει από φυτά indigo. Ωστόσο, η παρασκευή βαφής indigo δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η βαφή με indigo είναι μια διαδικασία πολλών σταδίων, εντατικής εργασίας. Λοιπόν, πώς φτιάχνετε τη φυτική βαφή indigo; Ας μάθουμε περισσότερα.

Σχετικά με τη φυτική βαφή Indigo

Η διαδικασία μετατροπής των πράσινων φύλλων σε φωτεινή μπλε βαφή μέσω της ζύμωσης έχει περάσει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι περισσότεροι πολιτισμοί έχουν τις δικές τους συνταγές και τεχνικές, που συχνά συνοδεύονται από πνευματικές τελετές, για τη δημιουργία φυσικής βαφής indigo.

Η γενέτειρα της βαφής από φυτά indigo είναι η Ινδία, όπου η πάστα βαφής ξηραίνεται σε κέικ για ευκολία στη μεταφορά και την πώληση. Κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, η ζήτηση βαφής με indigo έφτασε στο ζενίθ της λόγω της δημοτικότητας των Levi Strauss blue denim τζιν. Επειδή η παρασκευή βαφής indigo απαιτεί πολύ, και εννοώ ΠΟΛΛΑ φύλλα, η ζήτηση άρχισε να υπερβαίνει την προσφορά και έτσι άρχισε να αναζητείται εναλλακτική λύση.

Μέσα1883, ο Adolf von Baeyer (ναι, ο τύπος της ασπιρίνης) άρχισε να ερευνά τη χημική δομή του indigo. Κατά τη διάρκεια του πειραματισμού του, ανακάλυψε ότι μπορούσε να αναπαράγει το χρώμα συνθετικά και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το 1905, ο Baeyer τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψή του και τα μπλε τζιν σώθηκαν από την εξαφάνιση.

Πώς φτιάχνεις βαφή με Indigo;

Για να φτιάξετε βαφή indigo, χρειάζεστε φύλλα από μια ποικιλία φυτικών ειδών όπως το indigo, το wood και το πολύγωνο. Η βαφή στα φύλλα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα έως ότου χειραγωγηθεί. Η χημική ουσία που είναι υπεύθυνη για τη βαφή ονομάζεται ενδεικτική. Η αρχαία πρακτική της εξαγωγής του ενδείκτη και της μετατροπής του σε λουλακί περιλαμβάνει τη ζύμωση των φύλλων.

Πρώτον, μια σειρά από τανκς τοποθετούνται σαν βήμα από το υψηλότερο στο χαμηλότερο. Η υψηλότερη δεξαμενή είναι όπου τοποθετούνται τα φρέσκα φύλλα μαζί με ένα ένζυμο που ονομάζεται ιντιμουλσίνη, το οποίο διασπά την ένδειξη σε ινδοξύλιο και γλυκόζη. Καθώς λαμβάνει χώρα η διαδικασία, εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα και το περιεχόμενο της δεξαμενής γίνεται ένα βρώμικο κίτρινο.

Ο πρώτος γύρος ζύμωσης διαρκεί περίπου 14 ώρες, μετά τις οποίες το υγρό αποστραγγίζεται στη δεύτερη δεξαμενή, ένα βήμα πιο κάτω από την πρώτη. Το μείγμα που προκύπτει αναδεύεται με κουπιά για να ενσωματωθεί αέρας σε αυτό, ο οποίος επιτρέπει στο παρασκεύασμα να οξειδώσει το ινδοξύλιο σε ινδικοτίνη. Καθώς η ινδικοτίνη κατακάθεται στον πυθμένα της δεύτερης δεξαμενής, το υγρό διοχετεύεται. Η καθιζημένη ινδικοτίνη μεταφέρεται σε μια άλλη δεξαμενή, την τρίτη δεξαμενή, και θερμαίνεται για να σταματήσει η διαδικασία ζύμωσης. Το τελικό αποτέλεσμα φιλτράρεται για να αφαιρεθεί οποιοδήποτεακαθαρσίες και στη συνέχεια ξηραίνονται για να σχηματίσουν μια παχιά πάστα.

Αυτή είναι η μέθοδος με την οποία οι Ινδοί λαοί παράγουν το λουλακί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Οι Ιάπωνες έχουν μια διαφορετική διαδικασία που εξάγει το λουλακί από το φυτό πολύγωνο. Η εκχύλιση στη συνέχεια αναμιγνύεται με σκόνη ασβεστόλιθου, τέφρα αλισίβας, σκόνη φλοιού σιταριού και σάκε, φυσικά, γιατί σε τι άλλο θα το χρησιμοποιούσατε εκτός από το να φτιάξετε βαφή, σωστά; Το προκύπτον μείγμα αφήνεται να ζυμωθεί για μια εβδομάδα περίπου για να σχηματιστεί μια χρωστική ουσία που ονομάζεται sukumo.