Τι προκαλεί την απόσβεση της παπάγιας: Πώς να αποτρέψετε την απόσβεση στα σπορόφυτα παπάγιας

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | blomfield@almanacfarmer.com. Τελευταία τροποποίηση: 2025-01-22 15:31

Μύκητες πολλών ποικιλιών περιμένουν να εισβάλουν στα φυτά. Μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα στις ρίζες, στους μίσχους, στα φύλλα, ακόμη και στους καρπούς. Από αυτές τις ποικιλίες, τουλάχιστον τέσσερα είδη μπορούν να προκαλέσουν απόσβεση στην παπάγια. Η απόσβεση των φυτών παπάγιας μπορεί να σημαίνει το τέλος της καλλιέργειας καθώς ο μύκητας τελικά σαπίζει το στέλεχος. Τι προκαλεί την απόσβεση της παπάγιας και πώς μπορείτε να την αποτρέψετε; Ορισμένα στοιχεία και μέθοδοι που βοηθούν στη μείωση των πιθανοτήτων αυτής της κοινής ασθένειας παρατίθενται παρακάτω.

Τι προκαλεί την απόσβεση της παπάγιας;

Η απόσβεση στην παπάγια θεωρείται σοβαρή ασθένεια σε καταστάσεις υψηλής ζέστης. Τα πολύ νεαρά σπορόφυτα είναι πιο ευαίσθητα και γίνονται πιο ανθεκτικά καθώς μεγαλώνουν. Ο μύκητας προκαλεί την κατάρρευση των ιστών του στελέχους και τελικά το μικρό φυτό παπάγια θα πεθάνει.

Μπορεί να προκύψει τόσο προφυτρωτική όσο και μεταφυτρωτική απόσβεση. Η πρώτη εμφάνιση προκαλεί αποτυχία να βλαστήσουν οι σπόροι, ενώ η δεύτερη σκοτώνει αργά τα νεαρά φυτά. Είναι σημαντικό να εφαρμόζετε συνεπή θεραπεία απόσβεσης με παπάγια για υγιή σπορόφυτα.

Μόλις μάθετε την αιτία, είναι πιο εύκολο να μάθετε πώς να αποτρέψετε την απόσβεση της παπάγιας από την αρχή. Εάν παρατηρήσετε ήδη τα σπορόφυτα παπάγιας να εξασθενούν, είναι πολύ αργά για να κάνετε πολλά για την ασθένεια. Τα παθογόνα μπορεί να είναιοποιοδήποτε αριθμό ειδών που απαιτούν υψηλές θερμοκρασίες και υγρασία, υπερβολική υγρασία του εδάφους, συμπιεσμένο έδαφος και πολύ άζωτο.

Οι μύκητες ζουν στο έδαφος, αλλά μπορεί περιστασιακά να εισέλθουν σε μολυσμένους σπόρους. Όταν οι συνθήκες είναι ζεστές και υγρές, και ειδικά όταν τα σπορόφυτα είναι γεμάτα, ο μύκητας εξαπλώνεται γρήγορα στα νεαρά φυτά. Αυτό μπορεί να αποδεκατίσει τις μελλοντικές καλλιέργειες και πρέπει να αποτραπεί πριν από τη φύτευση και με καλές πολιτιστικές πρακτικές.

Πώς να αποτρέψετε την απόσβεση της παπάγιας

Τα συμπτώματα της απόσβεσης στην παπάγια ξεκινούν από τη γραμμή του εδάφους. Οι βλάβες εμφανίζονται στα στελέχη σε σημεία που βρίσκονται πιο κοντά στο έδαφος. Η ασθένεια στην πραγματικότητα αρχίζει να προσβάλλει τους σπόρους ή τις ρίζες του βλαστημένου σπόρου. Προκαλεί τη σήψη των σπόρων προτού μπορέσει να βλαστήσει ή, στα σπορόφυτα, επιτίθεται στις ρίζες και θα συμβεί μαρασμός.

Δεδομένου ότι η υπαίθρια παρατήρηση του μαρασμού μπορεί να είναι πολλά προβλήματα, η διάγνωση συνήθως δεν γίνεται μέχρι να εμφανιστούν οι βλάβες του στελέχους. Μόλις παρατηρηθούν τα συμπτώματα, δεν υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν. Η θεραπεία δεν συνιστάται, αλλά οι στρατηγικές πριν από τη φύτευση και η πολιτιστική φροντίδα μπορούν να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο αυτής της μυκητιακής νόσου.

Όλα ξεκινούν με καλή προετοιμασία. Προμηθευτείτε φυτά από αξιόπιστους καλλιεργητές που μπορούν να τους πιστοποιήσουν χωρίς ασθένειες. Επιλέξτε φυτά που είναι ανθεκτικά στην ασθένεια, όπως το «Solo». Σε περιοχές όπου η απόσβεση θεωρείται ο κανόνας, προεπεξεργαστείτε τον σπόρο με ένα μυκητοκτόνο. Προετοιμάστε καλά το χώμα και φροντίστε να στραγγίζει γρήγορα.

Τα νεαρά σπορόφυτα χρειάζονται νερό, αλλά διασφαλίζουν ότι το έδαφος δεν είναι μουσκεμένο και, εάν καλλιεργούνται σε δοχεία, οι οπές αποστράγγισης είναι ανοιχτές και χρήσιμες. Ασκήστε την αμειψισπορά και αποφύγετε την υπερβολική εφαρμογή αζωτούχων λιπασμάτων. Απολυμάνετε όλα τα δοχεία και τα εργαλεία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εφαρμογή μυκητοκτόνου στο έδαφος μπορεί να είναι απαραίτητη πριν από τη φύτευση, αλλά μπορεί να αλλάξει τη φυσική ισορροπία του εδάφους και να αφήσει πίσω της τοξικά υπολείμματα. Αυτή είναι η τρέχουσα μέθοδος παραγωγής μεγάλης κλίμακας θεραπείας απόσβεσης παπάγιας, αλλά ο κηπουρός του σπιτιού μπορεί να την ελέγξει σε μικρότερη κατάσταση με καλή πολιτιστική προετοιμασία και πρακτικές.

Σημείωση: Οποιεσδήποτε συστάσεις σχετικά με τη χρήση χημικών ουσιών προορίζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Ο χημικός έλεγχος θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο ως έσχατη λύση, καθώς οι οργανικές προσεγγίσεις είναι ασφαλέστερες και πιο φιλικές προς το περιβάλλον.