Walker's Weeping Caragana Care - Μάθετε πώς να μεγαλώσετε μια καραγκάνα που κλαίει

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2025-01-22 15:31

Το Walker's weeping peashrub είναι ένας ελκυστικός και εξαιρετικά κρύος ανθεκτικός θάμνος που καλλιεργείται τόσο για τη σκληρότητά του όσο και για το αδιαμφισβήτητο σχήμα του. Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο καλλιέργειας ενός θάμνου καραγκάνα που κλαίει.

Πληροφορίες για το κλάμα Peashrub

Το δαμάσκηνο του Walker's peashrub (Caragana arborescens «Walker») είναι μια ποικιλία που πρέπει να εμβολιαστεί σε ένα συγκεκριμένο σχήμα. Ένα κανονικό δενδρόφυτο Caragana (ονομάζεται επίσης σιβηριανό αγριάδα) έχει ένα παραδοσιακό όρθιο μοτίβο ανάπτυξης. Προκειμένου να επιτευχθεί η χαρακτηριστική δομή κλάματος του Walker, τα στελέχη εμβολιάζονται σε ορθή γωνία από την κορυφή ενός μόνο όρθιου κορμού.

Το αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό και αξιοσημείωτα ομοιόμορφο σχήμα κλάματος καθώς τα στελέχη μεγαλώνουν από τον κορμό και μετά κατευθείαν στο έδαφος. Τα φύλλα του φυτού είναι πολύ λεπτά, ευαίσθητα και φτερωτά, δημιουργώντας ένα όμορφο, μυρωδάτο αποτέλεσμα το καλοκαίρι.

Οι θάμνοι του Walker που κλαίνε τείνουν να φτάνουν τα 5 έως 6 πόδια (1,5-1,8 μ.) σε ύψος, με εξάπλωση από 3 έως 4 πόδια (0,9-1,2 μ.).

Walker's Weeping Caragana Care

Η καλλιέργεια των φυτών του Walker's που δακρύζουν είναι εκπληκτικά εύκολη. Παρά τη λεπτή εμφάνιση των φύλλων και τα κρεμαστά κλαδιά, το φυτό είναι εγγενές στη Σιβηρία και ανθεκτικό σεΖώνες USDA 2 έως 7 (αυτό είναι ανθεκτικό στους -50 F. ή -45 C.!). Την άνοιξη βγάζει ελκυστικά κίτρινα άνθη. Το φθινόπωρο, χάνει τα πουπουλένια φύλλα του, αλλά το μοναδικό σχήμα του κορμού και των κλαδιών παρέχει καλό χειμερινό ενδιαφέρον.

Ευδοκιμεί σε πλήρη ήλιο έως μερική σκιά. Παρά το σχήμα του θάμνου, στην πραγματικότητα απαιτεί πολύ λίγη εκπαίδευση ή κλάδεμα (πέρα από τον αρχικό εμβολιασμό). Οι μίσχοι θα πρέπει φυσικά να αρχίσουν να κάμπτονται προς τα κάτω και θα αναπτυχθούν λίγο πολύ κατευθείαν προς το έδαφος. Τείνουν να σταματούν περίπου στα μισά του δρόμου προς το έδαφος. Αυτό απομακρύνει κάθε ανησυχία ότι σέρνονται στο χώμα και αφήνει τον ενιαίο κάτω κορμό κάπως εκτεθειμένο για να προσθέσει τη γοητεία του ασυνήθιστου σχήματός του.