Τύποι φυτών ακτινιδίων για τη ζώνη 7 - Συμβουλές για την καλλιέργεια ακτινιδίου στους κήπους της Ζώνης 7

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2025-01-22 15:31

Το ακτινίδιο δεν είναι μόνο νόστιμο, αλλά και θρεπτικό, με περισσότερη βιταμίνη C από τα πορτοκάλια, περισσότερο κάλιο από τις μπανάνες και μια υγιεινή δόση φυλλικού οξέος, χαλκού, φυτικών ινών, βιταμίνης Ε και λουτεΐνης. Για τους κατοίκους της ζώνης 7 του USDA ή άνω, υπάρχουν πολλά φυτά ακτινιδίων που ταιριάζουν στις ζώνες σας. Αυτοί οι τύποι ακτινιδίων αναφέρονται ως ασαφή ακτινίδια, αλλά υπάρχουν επίσης ανθεκτικές ποικιλίες φρούτων ακτινιδίων που κάνουν επίσης κατάλληλες αμπέλια ακτινιδίων ζώνης 7. Ενδιαφέρεστε να καλλιεργήσετε τα δικά σας ακτινίδια στη ζώνη 7; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε για τα αμπέλια ακτινιδίων ζώνης 7.

Σχετικά με τα φυτά ακτινιδίων για τη ζώνη 7

Σήμερα, τα ακτινίδια είναι διαθέσιμα σχεδόν σε κάθε μπακάλικο, αλλά όταν μεγάλωνα τα ακτινίδια ήταν ένα σπάνιο προϊόν, κάτι εξωτικό που υποθέσαμε ότι πρέπει να προέρχεται από μια μακρινή τροπική χώρα. Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι δεν θα μπορούσα να καλλιεργήσω ακτινίδιο, αλλά το γεγονός είναι ότι το ακτινίδιο είναι εγγενές στη Νοτιοανατολική Ασία και μπορεί να καλλιεργηθεί σε οποιοδήποτε κλίμα που έχει τουλάχιστον ένα μήνα θερμοκρασίας 45 F. (7 Γ.) θερμοκρασίες το χειμώνα.

Όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν δύο τύποι ακτινιδίου: θολό και ανθεκτικό. Το γνωστό πράσινο, ασαφές ακτινίδιο (Actinidia deliciosa) που βρίσκεται στα παντοπωλεία έχει γεύση τάρτας και είναι ανθεκτικό στις ζώνες 7-9 του USDA. Καλλιεργείται καλύτερα στη δυτική ακτή ή στις νότιες περιοχές των Η. Π. Α. Ωριμάζει ένα μήνα νωρίτερα από άλλους τύπους ασαφούς ακτινιδίου και καρποφορεί ένα χρόνο νωρίτερα. Είναι εν μέρει αυτοκαρποφόρο, που σημαίνει ότι θα παραχθούν κάποιοι καρποί με ένα φυτό, αλλά μπορεί να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη συγκομιδή εάν υπάρχουν πολλά φυτά. Οι ποικιλίες περιλαμβάνουν Blake, Elmwood και Hayward.

Οι ανθεκτικές ποικιλίες φρούτων ακτινιδίων είναι λιγότερο πιθανό να βρεθούν στην αγορά επειδή τα φρούτα δεν αποστέλλονται καλά, αλλά κάνουν υπέροχα καρποφόρα αμπέλια για τον κήπο. Οι ανθεκτικές ποικιλίες παράγουν επίσης μικρότερους καρπούς από το θολό ακτινίδιο αλλά με πιο γλυκιά σάρκα. Το A. kolomikta είναι το πιο ανθεκτικό στο κρύο και ταιριάζει στη ζώνη 3 του USDA. Το «Arctic Beauty» είναι ένα παράδειγμα αυτού του ακτινιδίου που είναι ιδιαίτερα όμορφο με αρσενικά φυτά πασπαλισμένα με ροζ και λευκό.

Α. Η πορφύρα έχει κόκκινο δέρμα και σάρκα και είναι ανθεκτική στη ζώνη 5-6. Το «Ken's Red» είναι μια από τις ποικιλίες αυτής της ποικιλίας με καρπό σε μέγεθος κερασιού που είναι και γλυκό και ξινό. Το A. arguta «Anna» μπορεί να καλλιεργηθεί στις ζώνες 5-6 του USDA και το A. chinensis είναι ένα νεοφερμένο που έχει πολύ γλυκιά, κίτρινη σάρκα.

Καλλιέργεια Ακτινιδίου στη Ζώνη 7

Λάβετε υπόψη ότι τα αμπέλια από ακτινίδιο είναι δίοικα. δηλαδή απαιτούν αρσενικό και θηλυκό για επικονίαση. Μια αναλογία ένα προς ένα είναι καλή ή ένα αρσενικό φυτό για κάθε 6 θηλυκά φυτά.

Α. Το arguta ‘Issai’ είναι μια από τις μοναδικές αυτοκαρποφόρες ποικιλίες ανθεκτικού ακτινίδιου και είναι ανθεκτικό στη ζώνη 5. Γεννά μέσα στον πρώτο χρόνο φύτευσης. Είναι ένα μικρότερο αμπέλι ιδανικό για καλλιέργεια σε δοχεία, αν και ο καρπός του είναι μικρότερος από άλλα ανθεκτικά ακτινίδια και είναι ευαίσθητο στα ακάρεα της αράχνης όταν αναπτύσσεταισε ζεστά, ξηρά κλίματα.

Φυτέψτε ακτινίδιο στον ήλιο ή σε ημισκιά για ανθεκτικό ακτινίδιο. Τα φυτά του ακτινιδίου ανθίζουν νωρίς και καταστρέφονται εύκολα από τους ανοιξιάτικους παγετούς. Τοποθετήστε τα φυτά σε μια περιοχή με ήπια κλίση που θα προστατεύει τα φυτά από τους χειμερινούς ανέμους και θα επιτρέπει καλή αποστράγγιση και άρδευση. Αποφύγετε τη φύτευση σε βαρύ, υγρό πηλό που τείνει να ευνοεί τη σήψη των ριζών στα αμπέλια ακτινιδίων.

Χαλαρώστε το έδαφος και διορθώστε το με κομπόστ πριν από τη φύτευση. Εάν το χώμα σας είναι πραγματικά κακό, ανακατέψτε με ένα οργανικό λίπασμα αργής απελευθέρωσης. Τοποθετήστε τα θηλυκά φυτά σε απόσταση 15 πόδια (5 μέτρα) μεταξύ τους και τα αρσενικά φυτά σε απόσταση 50 ποδιών (15 μ.) από τα θηλυκά.