Καλλιέργεια πάπρικας - Πού φυτρώνει η πάπρικα και άλλα μπαχαρικά πάπρικας Πληροφορίες

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2025-06-01 04:40:43

Γνωριμία με πολλά φαγητά, από το διάσημο ουγγρικό γκούλας μέχρι το ξεσκόνισμα πάνω από σατανικά αυγά, έχετε αναρωτηθεί ποτέ για το μπαχαρικό πάπρικας; Για παράδειγμα, πού φυτρώνει η πάπρικα; Μπορώ να καλλιεργήσω τις δικές μου πιπεριές πάπρικας; Ας διαβάσουμε για να μάθουμε περισσότερα.

Πού μεγαλώνει η πάπρικα;

Η Η πάπρικα είναι μια ποικιλία από μαλακό πιπέρι (Capsicum annuum) που στεγνώνει, αλέθεται και χρησιμοποιείται με το φαγητό είτε ως μπαχαρικό είτε ως γαρνιτούρα. Τα περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε προέρχονται από την Ισπανία, ή ναι, το μαντέψατε, την Ουγγαρία. Ωστόσο, αυτές δεν είναι μακράν οι μόνες χώρες που καλλιεργούν πιπεριές πάπρικας και, ως επί το πλείστον, η ουγγρική πάπρικα καλλιεργείται στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πιπέρι πάπρικας Πληροφορίες

Δεν είναι γνωστό ακριβώς από τι προέρχεται η λέξη πάπρικα. Κάποιοι λένε ότι είναι η ουγγρική λέξη που σημαίνει πιπέρι, ενώ άλλοι λένε ότι είναι από το λατινικό «piper» που σημαίνει πιπέρι. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, η πάπρικα έχει χρησιμοποιηθεί σε μια ποικιλία γαστρονομικών για εκατοντάδες χρόνια, προσθέτοντας μια σοβαρή ώθηση σε βιταμίνη C στα πιάτα. Στην πραγματικότητα, οι πιπεριές πάπρικα έχουν περισσότερη βιταμίνη C από το χυμό λεμονιού κατά βάρος.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα πληροφορία για την πιπεριά πάπρικας είναι η χρήση της ως χρώμα μαλλιών. Από μόνο του, εμποτίζει τα μαλλιά με μια κοκκινωπή απόχρωση,και σε συνδυασμό με χέννα απελευθερώνει το φλογερό κόκκινο κεφάλι.

Η Η πάπρικα διατίθεται σε πολλές ενσαρκώσεις της πιπεριάς. Η κανονική άκαπνη πάπρικα ονομάζεται Pimenton. Υπάρχουν διαβαθμίσεις της κανονικής πάπρικας από ήπια, μέτρια πικάντικη έως πολύ πικάντικη. Σε αντίθεση με ό,τι νομίζετε, το κόκκινο χρώμα του μπαχαρικού δεν αντιστοιχεί στο πόσο πικάντικο είναι. Οι πιο σκούροι, πιο καφέ τόνοι της πάπρικας είναι στην πραγματικότητα οι πιο πικάντικοι, ενώ οι κόκκινοι τόνοι είναι πιο ήπιοι.

Το μπαχαρικό έρχεται επίσης ως καπνιστή πάπρικα, η αγαπημένη μου, η οποία καπνίζεται πάνω από ξύλο βελανιδιάς. Η καπνιστή πάπρικα είναι νόστιμη σε όλα, από πιάτα με πατάτες μέχρι αυγά και σχεδόν σε οποιοδήποτε κρέας. Προσφέρει επίσης στη χορτοφαγική κουζίνα άλλη μια στρώση γεύσης, με αποτέλεσμα πραγματικά στιβαρά πιάτα.

Ο καρπός της ουγγρικής πάπρικας είναι λίγο μικρότερος από την ισπανική πάπρικα, έχει μήκος 2-5 ίντσες (5 - 12,7 εκ.) έναντι 5-9 ίντσες (12,7 - 23 εκ.). Οι ουγγρικές πιπεριές έχουν σχήμα μακρόστενο έως μυτερό με λεπτά τοιχώματα. Τα περισσότερα έχουν ήπια γεύση, αλλά ορισμένα στελέχη μπορεί να είναι αρκετά καυτά. Οι ισπανικές πιπεριές πάπρικα έχουν παχύτερους, πιο σαρκώδεις καρπούς και είναι πιο επιρρεπείς σε ασθένειες από τις αντίστοιχες, πιθανώς λόγω της δημοτικότητάς τους στους καλλιεργητές.

Πώς καλλιεργώ μπαχαρικά πάπρικα;

Όταν καλλιεργείτε τις δικές σας πιπεριές πάπρικας, μπορείτε να φυτέψετε είτε ουγγρικές είτε ισπανικές ποικιλίες. Αν πρόκειται να κάνετε τις πιπεριές πάπρικα, ωστόσο, η «Kalosca» είναι μια γλυκιά πιπεριά με λεπτά τοιχώματα που στεγνώνει και αλέθεται εύκολα.

Δεν υπάρχει μυστικό για την καλλιέργεια πιπεριών πάπρικας. Καλλιεργούνται όπως και άλλες πιπεριές, πράγμα που σημαίνει ότι τους αρέσει ένα καλά στραγγιζόμενο, γόνιμο έδαφοςσε ηλιόλουστη περιοχή. Με την προϋπόθεση ότι ζείτε σε ζεστό κλίμα, μπορείτε να ξεκινήσετε την πάπρικα σε εξωτερικούς χώρους από σπόρους στις ζώνες 6 και άνω. Σε πιο δροσερά κλίματα, ξεκινήστε τους σπόρους μέσα ή αγοράστε σπορόφυτα. Περιμένετε μέχρι να περάσει κάθε κίνδυνος παγετού πριν τη μεταφύτευση, καθώς όλες οι πιπεριές είναι ευαίσθητες στον παγετό.

Διαστημικά φυτά σε απόσταση 12 ιντσών (30 εκ.) μεταξύ τους σε σειρές 3 πόδια (91 εκ.) μεταξύ τους. Ο χρόνος συγκομιδής για τις πιπεριές σας θα είναι κλιμακωτός από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο. Ο καρπός είναι ώριμος όταν έχει έντονο κόκκινο χρώμα.

Στεγνώστε τις πιπεριές σας σε διχτυωτές σακούλες κρεμασμένες στη σοφίτα, στο θερμαινόμενο δωμάτιο ή σε άλλο χώρο με θερμοκρασίες 130-150 F. (54-65 C.) για τρεις ημέρες έως μία εβδομάδα. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε έναν αφυγραντήρα. Όταν ολοκληρωθεί, το 85 τοις εκατό του βάρους του λοβού θα έχει χαθεί.