Καλλιέργεια άγριας πιπερόριζας - Μπορείτε να καλλιεργήσετε φυτά τζίντζερ στην άγρια φύση

2025 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2025-01-22 15:31

Βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως στα σκιερά δάση της Ασίας και της Βόρειας Αμερικής, το άγριο τζίντζερ είναι ένα πολυετές φυτό που δεν σχετίζεται με το γαστρονομικό τζίντζερ, Zingiber officinale. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία ειδών και ποικιλιών για να διαλέξετε, δημιουργώντας το ερώτημα: "Μπορείτε να καλλιεργήσετε φυτά τζίντζερ στη φύση;" ένα εύκολο και εμφατικό «ναι».

Φυτά τζίντζερ στον κήπο της άγριας αυλής

Τα άγρια φυτά τζίντζερ (είδος Asarum και Hexastylis) έχουν ύψος 6 έως 10 ίντσες (15-25 εκ.) με συνήθεια εξάπλωσης 12 έως 24 ίντσες (31-61 εκ.), ανάλογα με την ποικιλία. Τα φυτά άγριας πιπερόριζας τείνουν να αναπτύσσονται μέτρια αργά και είναι μη επεμβατικά με αειθαλή φύλλα σε σχήμα νεφρού ή σε σχήμα καρδιάς. Ευπροσάρμοστο και εύκολα καλλιεργούμενο, η καλλιέργεια άγριας πιπερόριζας είναι μια εξαιρετική επιλογή σε δασώδη κήπο, ως κάλυμμα εδάφους ή μαζικές φυτεύσεις.

Τα φυτά τζίντζερ στη φύση έχουν ενδιαφέρουσες, αν και όχι ιδιαίτερα όμορφες, ανοιξιάτικες ανθίσεις (Απρίλιο έως Μάιο) που κρύβονται στη βάση του φυτού ανάμεσα στους μίσχους. Αυτά τα λουλούδια έχουν μήκος περίπου μία ίντσα (2,5 εκ.), έχουν σχήμα τεφροδόχου και γονιμοποιούνται από έντομα εδάφους όπως τα μυρμήγκια.

Είναι το άγριο τζίντζερ βρώσιμο;

Αν και δεν είναι το ίδιο με το μαγειρικό τζίντζερ, τα περισσότερα άγρια φυτά τζίντζερ μπορούν να καταναλωθούν καιόπως υποδηλώνει το κοινό τους όνομα, έχουν παρόμοιο πικάντικο άρωμα σαν τζίντζερ. Η σαρκώδης ρίζα (ρίζωμα) και τα φύλλα των περισσότερων άγριων φυτών τζίντζερ μπορούν να αντικατασταθούν σε πολλές ασιατικές κουζίνες, ωστόσο, ορισμένες μορφές άγριου τζίντζερ έχουν εμετική ιδιότητα, επομένως πρέπει να δίνεται προσοχή κατά την επιλογή και την κατάποση.

Φροντίδα για το άγριο τζίντζερ

Η φροντίδα του άγριου τζίντζερ απαιτεί πλήρη έως μερική σκιά, καθώς το φυτό θα καεί στον ήλιο. Το άγριο τζίντζερ προτιμά το όξινο, πλούσιο σε χούμο, καλά στραγγιζόμενο αλλά υγρό έδαφος για πλούσια φυτά.

Τα φυτά τζίντζερ στη φύση εξαπλώνονται μέσω ριζωμάτων και μπορούν εύκολα να διαιρεθούν στις αρχές της άνοιξης, κόβοντας σε φέτες τα αναπτυσσόμενα ριζώματα στην επιφάνεια. Το άγριο τζίντζερ μπορεί επίσης να πολλαπλασιαστεί με σπόρους, αν και η υπομονή είναι σίγουρα μια αρετή εδώ, καθώς το φυτό άγριας πιπερόριζας χρειάζεται δύο χρόνια για να βλαστήσει!

Καλλιεργήστε άγριο φυτό τζίντζερ κάτω από δέντρα και μπροστά από ψηλότερα φυτά σε σκιερές περιοχές για να δημιουργήσετε ένα νατουραλιστικό τοπίο χαμηλής συντήρησης. Ένα ζήτημα που μπορεί να προκύψει από αυτές τις γενικά υγρές περιοχές του κήπου είναι η ζημιά στα φυτά ως αποτέλεσμα των σαλιγκαριών ή των γυμνοσάλιαγκων, ειδικά στις αρχές της άνοιξης. Τα σημάδια της ζημιάς στα άγρια φυτά τζίντζερ θα είναι μεγάλες, ακανόνιστες τρύπες στο φύλλωμα και γλοιώδη ίχνη βλέννας. Για να καταπολεμήσετε αυτήν την έντονη ζημιά, αφαιρέστε το σάπια φύλλα και τα υπολείμματα των φύλλων κοντά στα φυτά και απλώστε γη διατόμων γύρω από τα φυτά. Αν δεν είστε τσιγκούνηδες, αναζητήστε γυμνοσάλιαγκες λίγες ώρες μετά το σκοτάδι χρησιμοποιώντας έναν φακό και αφαιρέστε τους με το χέρι ή δημιουργήστε μια παγίδα από ρηχά, γεμάτα μπύρα δοχεία τοποθετημένα σε μια τρύπα στο χώμα με το χείλος στο ύψος του χώματος.

Ποικιλίες φυτού άγριας πιπερόριζας

Εγγενές στην ανατολική Βόρεια Αμερική, το καναδικό άγριο τζίντζερ είναι ένα παράδειγμα άγριας ποικιλίας τζίντζερ που καταναλώνεται ιστορικά. Οι πρώτοι άποικοι χρησιμοποιούσαν αυτό το Asarum canadense φρέσκο ή αποξηραμένο ως υποκατάστατο του γαστρονομικού τζίντζερ, αν και πιθανώς το κατανάλωναν περισσότερο για τις ιατρικές του χρήσεις παρά σε ένα ανακατωμένο κοτόπουλο με τζίντζερ. Οι ρίζες αυτού του φυτού τρώγονταν φρέσκες, αποξηραμένες ή ζαχαρωμένες ως αποχρεμπτικό και χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και ως αντισυλληπτικό τσάι από τους ιθαγενείς της Αμερικής. Ωστόσο, πρέπει να δίνετε προσοχή με αυτό το άγριο τζίντζερ, καθώς μπορεί να προκαλέσει δερματικά εξανθήματα σε μερικούς ανθρώπους.

Ακριβώς όπως το καναδικό άγριο τζίντζερ μπορεί να προκαλέσει δερματικά εξανθήματα, το ευρωπαϊκό τζίντζερ (Asarum europeaum) δρα ως εμετικό, επομένως η κατάποσή του πρέπει να αποφεύγεται εντελώς. Αυτός ο ιθαγενής της Ευρώπης είναι ένα ελκυστικό αειθαλές είδος που, όπως και το καναδικό είδος, είναι ανθεκτικό στις ζώνες USDA 4 έως 7 ή 8.

Μια ποικιλόμορφη ποικιλία, το Mottled wild ginger (Asarum shuttleworthii) είναι ένα λιγότερο ανθεκτικό φυτό (ζώνες 5 έως 8) εγγενές στη Βιρτζίνια και τη Γεωργία. Αυτό το άγριο τζίντζερ και μερικά άλλα είδη ανήκουν τώρα στο γένος Hexastylis, το οποίο περιλαμβάνει το «Callaway», ένα αργό, μπερδεμένο τζίντζερ με διάστικτο φύλλωμα και το «Eco Medallion», ένα συμπαγές φυτό άγριας πιπερόριζας με ασημόφυλλα. Μεταξύ αυτού του γένους περιλαμβάνονται επίσης μεγαλύτεροι τύποι «Eco Choice» και «Eco Red Giant».