Foot Rot In Sweet Potatoes - Πώς να αντιμετωπίσετε τις γλυκοπατάτες με σήψη ποδιών

2024 Συγγραφέας: Chloe Blomfield | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-15 23:52

Όπως με κάθε κόνδυλο, οι γλυκοπατάτες είναι ευαίσθητες σε μια σειρά από ασθένειες, κυρίως μυκητιακές. Μια τέτοια ασθένεια ονομάζεται σήψη ποδιών γλυκοπατάτας. Η σήψη των ποδιών της γλυκοπατάτας είναι μια αρκετά ήσσονος σημασίας ασθένεια, αλλά σε εμπορικό πεδίο μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές οικονομικές απώλειες. Αν και το ενδεχόμενο καταστροφής για τις γλυκοπατάτες με σήψη ποδιών είναι σχετικά ασήμαντο, εξακολουθεί να είναι σκόπιμο να μάθετε πώς να ελέγχετε τη σήψη των ποδιών στις γλυκοπατάτες.

Συμπτώματα σήψης ποδιών γλυκοπατάτας

Η σήψη των ποδιών στις γλυκοπατάτες προκαλείται από το Plenodomus destruens. Παρατηρείται για πρώτη φορά από τα μέσα της εποχής έως τη συγκομιδή, όπου η βάση του στελέχους μαυρίζει στη γραμμή του εδάφους και τα φύλλα πιο κοντά στο στέμμα κιτρινίζουν και πέφτουν. Παράγονται λιγότερες γλυκοπατάτες και αυτές που είναι σχηματίζουν καφέ σήψη στο άκρο του στελέχους.

Σ. Το destruens μπορεί επίσης να μολύνει τα σπορόφυτα. Τα μολυσμένα σπορόφυτα κιτρινίζουν ξεκινώντας από τα κάτω φύλλα τους και καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, μαραίνονται και πεθαίνουν.

Όταν αποθηκεύονται γλυκοπατάτες που έχουν μολυνθεί με σήψη των ποδιών, οι προσβεβλημένες ρίζες αναπτύσσουν μια σκούρα, σταθερή, αποσύνθεση που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της πατάτας. Σπάνια επηρεάζεται το σύνολο της γλυκοπατάτας.

Πώς να διαχειριστείτε το Foot Rot of Sweetπατάτα

Εναλλάξτε τις καλλιέργειες τουλάχιστον δύο ετών για να αποφύγετε τη μεταφορά ασθενειών. Χρησιμοποιήστε αποθέματα σπόρων που είναι ανθεκτικά σε άλλες ασθένειες ή μοσχεύματα φυτών από υγιή φυτά. Η ποικιλία «Princesa» έχει βρεθεί ότι αντιστέκεται στη συχνότητα της σήψης των ποδιών περισσότερο από άλλες ποικιλίες.

Επιθεωρήστε τις ρίζες και τα φυτά των σπόρων για ασθένειες και έντομα πριν από τη φύτευση ή τη μεταφύτευση. Εφαρμόστε την καλή υγιεινή του κήπου με τον καθαρισμό και την απολύμανση εργαλείων, την απομάκρυνση των φυτικών υπολειμμάτων και το ξεβοτάνισμα της περιοχής.

Δεν θα πρέπει να υπάρχει ανάγκη για χημικό έλεγχο στον κήπο του σπιτιού, καθώς ο αντίκτυπος της νόσου είναι μικρός.